Režija, koreografija i svetlo: Silvio Difrajer
Izvođač: Alesandra Lofiego
Kostimograf: Marselo de Gang

Plesač i koreograf Silvio Difrajer, diplomirao fizičko obrazovanje, kulturu i kvalitet života, kao i desportivni trening na Gama Filho univerzitetu, poznat je na nacionalnoj plesnoj sceni od 1980. Predaje ples na Federalnom univerzitetu u Rio de Žaneiru. Drži predavanja o fizičkoj pripremi plesača novim metodama koje omogućavaju bolji nastup profesionalaca iz ove oblasti. U februaru 2001. stvorio je projekat Programa Educaçao pelo Movimento, koji pruža časove plesa zanemarenoj deci u Cidade de Deus. Godine 2000. ova kompanija je bila predložena u dve kategorije – najbolji koreogrf i najbolji plesač – za nagradu RioDança, koju je pokrenulo gradsko Ministarstvo kulture Rio de Žaneira.

Silvio Difrajer je davao otvorene časove na UniverCidade marta 2001. sa predavanjem Morfologijska i funkcionalna procena za profesionalne plesače sa baletskom osnovom. Fizički je pripremao i davao časove baleta lokalnim kompanijama – Lia Rodrigues Companhia de Dança, Carlota Portela Cia de Dança and Ana Vitória Cia de Dança. Pružio je fizičke pripreme i asistenciju za predstavu O Lado Fatal Lija Lufta, u režiji Džeksona Antunesa. Zatim fizičke pripreme prvim plesačima Gradsko pozorišta Rio de Žaneira: Marselu Misialdisu i Renati Versiani. Pohađao je 22. i 23. međunarodni simpozijum o sportskoj nauci CELAFISCS sa objavljenim radovima: Análise Crítica da Utilizaçao do Flexiteste para Avaliar a Flexibilidade em Bailarinos Clássicos Profissionais i Avaliaçao Morfológica e Funcional de Bailarinos Profissionais do Rio de Janeiro que tenham a Dança Clássica como Base Técnica.

Kao profesionalni plesač bio je član kompanija Balé Stagium i Cisne Negro Balé u Sao Paulu, televizije Rede Globo i Gradskog pozorišta u Rio de Žaneiru. Plesao je u mjuziklu Evita (Rio, 1984) a Oskar Ariaz iz Argentine ga je pozvao da glumi Menfista u baletu As Sete Danças para Villa Lobos, 1993.

Ovo je priča o pamćenju. O telesnom pamćenju koje živi u našoj memoriji kao rezultat stečenog iskustva ili biološkog nasleđa. O jeziku koji često govori za sebe izražavajući osećanja, namere i dela koja bismo voleli da sakrijemo, ali su otkrivena pričama o nama. O svakodnevnim delima koja su obavljena bez našeg intelektualnog pristanka, kao da tražimo prekidač u mraku. I o afektivnim sećanjima koja se preobražavaju u memorije i izložena osećanja bez filtera rasuđivanja.

U januaru 2005. Trenutak pre akcije je predstavljen na Festival Estival de Teatro u San Martin de los Andes, Argentina. U maju 2005. predstavljen je u Pragu na festivalu 4 + 4 Days in Motion. U novembru će učestvovati na Black Dance festivalu u Beču. Prvi deo predstave (Ex Votos) je učestvovao na Internationales Solo-Tanz-Theater festivalu (2004) u Štutgartu, Nemačka i dobio je dve nagrade.

U aprilu 2004. godine Ex Voto je primio drugu nagradu na solo takmičenju (9MASDANZA - Internacionalni festival savremenog plesa na Kanarinskim ostrvima, Španija). U toku ovog perioda, predstava je izvođena u Teatru Viktorija, Tenerifi, Španija.